இரை

01

வெறித்திருக்கும் பகலில்
வெளிச்சம் பிளந்து
வீழ்கிறது மழை
ஒரே தாவலில்
குருவியைக் கவ்வுகிறது
குட்டிப் பூனை.
சிறுநீர் பிரிய கல்லிருக்கையில்
உறங்கித் திளைக்கிறான்
அந்நியன்.
பூங்காவை நிரம்பியிருக்கும்
வெள்ளத்தில்
காகங்கள் நீராடுகின்றன
விழித்த அந்நியன்
வீழும் மழையை
வெறித்தான்
நடுக்கமில்லை
ஈரமில்லை
எல்லாமும்
கானல்
என்றபடிக்கு
கல்லிருக்கையில்

மீண்டும்
உறங்கினான்
மகாகவி.

02
கொடுங்கனவின் வேட்டை இரை
என் காயம்
அனலில் வாட்டப்படும் இறைச்சி
என் நிலம்
இருளில் திகைக்கும் காடு
என் மொழி
காயம் துளிர்த்து
நிலம் கிளைத்த
மொழியில்
என் நிலவு தளும்பும்.

03
என்றைக்கும்
என் கடலில்
ஒதுங்கும்
பிணங்கள்

இருபத்தோராம் நூற்றாண்டின்
கரையில்
ஓயாதும் புரளும்
முள்ளிவாய்க்கால்.